Mijn jeugd

De kleuterschool

Dinsdag 21 september 1948 om 19:30 uur begint een nieuw leven, mijn leven.

Deze foto is gemaakt in de Houthaven ten tijde van het bouwrijp maken van de grond. Op de achtergrond zijn de treintjes te zien die het zand aanvoerde voor het op hoogte brengen van het terrein. v.l.n.r. Sjuul Perger, Jane Perger-van der Linden en Peter Perger. Reobothschool, Polanenstraat schoolfoto kleuterschool Kleuterklas Schoolfoto kleuterklas De Hebronschool Het wordt pas menes als je de eerste klas van de lagere school binnengaat. Einde van je kleutertijd. En je merkt er eigenlijk niets van. Hebronschool - achterzijde Hebronschool - close up 1e klas Hebronschool 1955-1956 2e klas Hebronschool 1956-1957 3e klas Hebronschool 1957-1958 4e klas Hebronschool 1958-1959 5e klas Hebronschool 1959-1960 6e klas Hebronschool 1961-1962 De fijnste herinneringen heb ik aan de zesde klas. Wat het meeste is bij gebleven zijn de verhalen van meester Hulscher. De natuur stond hoog op de agenda. Zo was er ook een uitje geregeld naar het Amsterdamse bos. De boswachter bracht ons naar een eilandje waar de natuur ongestoord z'n gang kon gaan. Voor de eindejaarsklas een vakantieweek in Ermelo. Fietsen mee, op de boot. Leuke dingen doen. De avond voor vertrek een feestje bij het afscheid. De tekst is nog bewaard gebleven. Kamperen in een grote schuur, matrassen van stro. En dan het versje voor de laatste avond. Tegenwoordig zouden we zeggen een evaluatie, waar iedereen aan bod komt. De tekst is door de tand des tijds wat onleesbaargeworden. Hier nog even de tekst: Wij gingen weer naar Ermelo, want daar is het altijd toch weer zo. Het afschied viel ook nu weer zwaar, want menig moe vond het zo naar. Aan boord ging alles rustig toe, ze misten een beetje hun lieve moe. De overtocht verliep heel snel, want zeeziekte was niet in het spel. In Ermelo wachtte de boer ons op, met limonade in een kop. En 's middags hebben we het dorp bezocht, en heel veel ijs en patat gekocht. Mijnheer Everhardes had een schorre keel, Hij at toen veel dropjes, veel te veel. Het wandelen in 't bos dat was wel fijn, maar in bed hadden we toch de meeste gein. En Dikkie haalde steeds maar brood, anders gingen we van de honger dood. Eén had bij 't eten veel verdriet, Hij luste de lekk're bietjes niet. Ons Pietje lustte geen gehakt, toe heeft Kees het stiekum afgepakt. Aan tafel moest het rustig zijn, corvee dat vonden we maar niks fijn. Maar wie gingen toch het meest te keer, dat waren vanzelf de meisjes weer. En was er soms een bandje lek, Bert en Jopie plakten heus niet gek. We zongen ook vaak bij de guitaar, dat klonk voor zeker heel niet raar. Meester Hulscher deed het ook een keer, waar 't op leek, dat weet ik niet meer. De juf en meester lazen 's avonds voor, dan lagen we spoedig op een oor. 's Nachts stapte Willie Joosten voor de pret, voor een wandelingetje uit haar bed. En Jannie Smit is heel niet laf, maar 's nachts durfde ze de w.c. niet af. We speelde korfbal voor de jool, met kinderen van een andere school. Mevrouw Hulscher, het was niet zo min, ze korfbalde mee en ze gingen er in. Jaap van der Schoot was wel heel dom, die reed een meneer in z'n karretje om. Mevrouw Everhardes zakte door het bed, de hele zaal had reuze pret. Een dag naar Nunspeet aan de zee, we reden netjes twee aan twee. De laatste avond brak weer aan, we hebben weer het voddenbal gedaan. We kozen een bruid en bruidegom, en lachten ons toen allemaal krom. Met de boot zijn wee weer naar huis gegaan, en vonden onze ouders op de steigers staan.   In de zesde klas werden wij voorbereid op de gevaren van de openbare weg. Als een goed gebruik diende we dan ook het getuigschrift verkeer te halen. Het eindejaarsfeest vond plaats in de gymnastiekzaal. Ook dat was een hele gebeurtenis. Door de leerlingen van de zesde klas werden stukjes opgevoerd. Wat mij het meeste is bijgebleven is het stukje over: "Alle eendjes zwemmen in het water." Het programma van de afscheidsavond was alsvolgt opgesteld. Het briefje van het programma laat - mede gelet op op het jaartal 1961 - iets te wensen over. Hierbij de tekst: AFSCHEIDSAVOND OP 18 JULI 1961 OM 7.30 uur IN DE HEBRONSCHOOL Zingen gezang 184:1 en 2 De Heer is mijn Herder! ‘k Heb al wat mij lust; Hij zal mij geleiden naar grazige weiden. Hij voert mij al zachtkens aan waatren der rust. De Heer is mijn Herder! Hij waakt voor mijn ziel Hij brengt mij op wegen Van goedheid en zegen. Hij draagt m' als ik wankel Hij draagt m' als ik viel. Gebed en opening Afscheid van de kinderen en der Heer Hulscher. De kinderen zingen P A U Z E Stukjes van de kinderen. Zingen gezang 280:1 en 5 ‘k Wil U, o God, mijn dank betalen U prijzen in mijn avondlied. Het zonlicht moge nederdalen, maar Gij, mijn licht, begeeft het niet. Gij woudt mij met Uw gunst omringen, meer dan een Vader zorgdet Gij, Gij milde bron van zegeningen: zulk een ontfermer waart Gij mij. Ik weet, aan wien ik mij vertrouwe, Al wisselen ook dag en nacht. Ik ken de rots, waarop bouwe: hij faalt niet, die Uw heil verwacht. Eens aan den avond van mijn leven breng ik, van zorg en strijden moe, voor elken dag mij hier gegeven, U hoger, reiner loflied toe. Ruim veertig jaar later zal de groep - inclusief meester Hulscher - weer herenigt worden. (zie reunie) Wat ik wel jammer vind is, dat er geen foto te achterhalen is van het schoolgebouw zelf. LTS Patrimonium Weer een fase afgesloten. De voortgezette opleiding werd de 2e Christelijke Lagere Technische School "Patrimonium". De lokaties van deze school waren verspreid over het oostelijke stadsgedeelte van Amsterdam. - Nwe Herengracht: - Valckenierstraat; - Lepelstraat, deze lokatie werd opgeofferd aan de aanleg van de metro in de Weesperstraat. De nieuwe lokatie werd de 1e Jan Steenstraat. Nieuwe Herengracht Valckenierstraat De Nieuwe Herengracht werd voornamelijk gebruikt voor de theorielessen. Zo werden we ingewijd in de geheimen van de stoommachines. De docent - zijn naam ben ik helaas vergeten - leek in mijn ogen een pensioneerde stoker. Hij gedroeg zich dan ook als iemand van de werkvloer. In de hoek van het lokaal stond een vuilnisbak en die gebruikte hij als doelwit voor z'n pruimtabak. Met een mooie boog spuwde hij z'n speeksel in de bak. We hebben eigenlijk nooit geapplaudiseerd. Een andere docent trachtte ons de beginselen van de Nederlandse taal bij te brengen, echterer was één maar; hij kon geen orde houden. Later zou ik begrijpen dat het beroep van docent niet zo eenvoudig is. Als ik daar aan denk krijg ik nog steeds spijt van het "pesten". Op een dag, het was erg mooi weer en het lokaal waar we zaten was op de bovenste verdieping in een soort serre achtige zaal, werd door de reactie van docent getest op het gebruik van stinkbommetjes. Het stinkbommetje deed z'n werd en de docent had onmiddelijk het plan opgevat om plaats te nemen - in de gang achter de deur met een glazen raam. Zodoende kon hij ons zien hoe of ons gedrag was in de ondraaglijke stank. Later bleek dat hij, als hij zag dat een der leerlingen er de pret van de stinkbommetjes inzag, deze terstond uit de klas verwijderde. Waarschijnlijk heb ik de lol van dit fenomeen ingezien, want ik was de eerste die de klas uit mocht vanwege de pret die ik had in het gebruik van dit middel. Bevrijd van die smerige, was ik de docent dankbaar de klas te mogen verlaten. Wat het gevolg was van deze aktie is niet meer terug te vinden in mijn herinnering. De Valckenierstraat werd voornamelijk gebruikt voor de praktijklessen. Houtbewerken, plaatwerken, smeden etc. Op Schoolbank.nl werd ik weer herinnerd aan de docent die ons de techniek van het smeden bij bracht. Meester Versteegh. Een wandelende klerenkast met handen waarin mijn handen in verzopen. Als ik er aan denk voel ik nog zijn hand op en bijna in mijn schouder bij het maken of heet het proberen van een creatie van metaal. Een stuk staal dat de vorm moest krijgen van een beitel. Hij pakte de tang uit mijn hande, liet het vuur tot een ware hoogoven kome. Het staal was roodgloeiend, sloeg het staal op het aambeeld en met een paar klappen leek het bijna op het gewenste eindproduct. "Zo doe je dat, jongen." bromde hij dan en zocht daarna een ander slachtoffer. Plaatwerken vond ik wel leuk, alleen het lassen van dikke platen leverde meer gaten op dan dat de bedoelind was. Gek genoeg ging het beter met dun plaatwerk. Van de Lepelstraat kan ik me alleen maar het metaalbewerkingsklas herinneren. Een ruw vierkant blokje metaal vijlen dat het mooi én haaks werd. eindeloos vijlen en het werd maar niet haaks. Een ellelange geschiedenis. Ik was niet in de wieg gelegd voor het vijlen van een stukje metaal. Na de verhuizing van de Lepelstraat naar de 1e Jan Steenstraat, was Automobieltechniek de hoofdzaak van de opleiding. Het vak technisch tekenen vond plaats op - ik zou haast zeggen op zolder - de bovenste verdieping. De docent vond dat naast de intensieve studie de geest ook wel eens de vrije hand mocht hebben. Bij het verlaten van het lokaal zei hij altijd: "Jongens, ik moet even weg, wat jullie in die tussentijd doen maakt mij niet veel uit. Echter als het een rotzooitje wordt, ruimen jullie dat wel op." Het gevolg was dat er gekeet werd, maar bij zijn terugkomst de rommel wel was opgeruimd. Een traditie op de technische school was dat de leerlingen met een goed eindrapportcijfers werden uitgenodigd voor een week naar Groot Brittanie. Er werd echter wel een voowaarde aan verbonden. Voor het zakgeld dient gewerkt te worden. Ik was een van de gelukkigen die mee mocht op deze - voor mij eerste - grote reis. Allerlei klusjes werkte mee om mijn zakgeld op peil te brengen. Van autowassen van de docenten tot het helpen met het inrichten van een magazijn in Amersfoort brachtte voldoen penny's in my pocket. Op een vrijdag stapte we op de boottrein naar Hoek van Holland. Aan boord vonden we ons slaapkwartier in een grote zaal beneden deks. Aangekomen in Harwich namen we de trein naar Londen. Vlakbij Clapham Common was een jeugdhotel waar wij werden ondergebracht. Wat ik me daarvan herinner was dat vanuit het raam een politiebureau was te zien. Zondagmiddag werden we bij gastouders ondergebracht. De vader van de familie waar ik werd ondegebracht bleek een taxi-chauffeur te zijn in Londen. Ik heb nog een ritje in een London Cabby mogen meemaken. Maandagmorgen reisde we af naar de school waarmee het uitwisselingsprogramma onderhouden werd. Daarna in een bus onderweg naar Surrey. In een klein plaatsje - Ewhurst - was een schoolkamp: "Sayers Croft". In 'dormentories' waren onze slaapplaatsen, een grote slaapzaal. Omdat het schoolweekje onder viel in leerplichtwet, moesten we in een klaslokaal plaatsnemen om de instructies en later de uitwerkingen van de dag door te nemen. Tal van activiteiten werden er in de resterende tijd gestopt. Veel wandelingen in de omgeving: o.m. Cranleigh, Guildford, een dagje bij olieraffinaarderij van BP, een bezoek aan H.M.S. Victory in Portmouth aan de britse zuidkust. Leigh Hill Surrey H.M.S. Victory Portsmouth Van de deelnemers heb ik nog een lijst van namen: R. Ran - T. Westdorp - K. Witte - J. Brinkman - H. Driehuis - D. Leijenaar - D. Nederveen - T. Tollenaar - J. Croese - R. de Gelder - E. Goede - J. de Groot - F. Hardevelt - J. Jaasma - L. Ossebaar - H. de la Chambre - J. Pijlman - J. v.d. Raamsdonk - W. v. Rekum - K. Snieder - H. Kuyt - J. Prins - R. Beek van de docenten (reisleiders): G. Rootert - B. Ockhuysen(plaatwerken) - F.K. Soetens Mochten er bekende namen in voorkomen, dan graag even een berichtje. Mogelijk dat er nog eens reunie uitvoort kan komen. Foto's van ons reis zijn ook van harte welkom. De technischool werd afgesloten met een getuigschrift. Reunie 2000 Hebronschool 6e klas 1960 - 1961 Op initiatief van Wilto Bouterse en Ger Jagerman is in 2000 het idee gegroeit om de klasgenoten van de zesde klas van het schooljaar 1960 - 1961 weer bij elkaar te krijgen. Van de ruim veertig leerlingen hebben de meeste op 3 juni 2000 weer kennis kunnen maken met hun medeleerlingen van de klas van meester Hulscher. Ook meester Hulscher en zijn vrouw waren bij deze gelegenheid aanwezig. Om de herinnering levend te houden, volgt hierbij het foto verslag. Als lokatie werd gekozen voor het gebouw van de Hebronstichting in de Polanenstraat. Helaas is heeft het oude schoolgebouw moeten plaats maken voor woningbouw.                                                           Al met al, een geslaagde reunie. Alleen van de belofte om dit ieder vijf te doen is weinig overgebleven. Misschien biedt het jaar 2010 een mogelijkheid om de klas weer bij elkaar te krijgen.