Mijn jeugd in Amsterdam - van kleuterschool tot lagere school

Mijn jeugd in Amsterdam. Ik ben geboren op 21 september 1948. In die tijd begon de herfst op die dag.
Ik ben de jongste van vier kinderen. Twee halfbroers; Wim en Freek en mijn eigen broer Sjuul. Inmiddels ben ik de oudste. Mijn drie broers zijn helaas overleden. Mijn ouderlijk huis was in de Houtrijkstraat, Spaarndammerbuurt vlakbij de Westhavens.

Middelste huis op het pleintje, met het donkere, stenen balkon.

 van links naar rechts: Sjuul, moeder Sjaan en ikzelf

Deze foto is genomen in de Houthaven. Aan de treinwagonnetjes is te zien dat de ontginning van de Houthaven in volle gang is.

 Aanleg Westhavens (bron: beeldbank archief Amsterdam)

Op zekere dag, ik was waarschijnlijk eraan toe, werd het allemaal anders. En dan, wordt het tijd om de opleiding in te gaan. Het begint met de kleuterschool. Deze was gevestigd aan de Polanenstraat en was een onderdeel van de Reobothschool. 

Reobothschool, Polanenstraat.

Het enige dat ik mij daarvan herinner, is juffrouw Westerman. Een klein vrouwtje, die mij pieterbaas noemde.

De kleuterklas tijdens een uitje.

Een klassefoto.

Schoolfoto

Wat ik me nog goed herinner was dat ik op het Zaandammerplein door een fotograaf op een paardje werd gezet en hij een foto van mij nam.Thuis vertelde ik dat en een tijdje later kwam er een man die deze foto kwam brengen.

Na de kleutertijd komt dan het vervolg.

De Hebronschool

Het wordt pas menes als je de eerste klas van de lagere school binnengaat. Einde van je kleutertijd.
En eigenlijk je merkt er niets van. De Hebronschool was om de hoek in de Hembrugstraat. Het gebouw was een combinatieschool met een gezamenlijke gymnastiekzaal.

Het team van onderwijzend personeel.

Hierbij ontbreekt Meester Hulscher.

Ingang Hebronschool

Hebronschool in de Hembrugstraat.

Speelveld Hebronschool

Let op het hek tussen de Hebronschool en de Openbare school.

Ieder schooljaar kwam de fotograaf om van de klassen een foto te maken.

1e Klas Hebronschool 1955 - 1956

2e klas Hebronschool 1956 - 1957

3e klas Hebronschool 1957 - 1958

4e klas Hebronschool 1958 - 1959

5e klas Hebronschool 1959 - 1960

6e klas Hebronschool 1960 - 1961

De fijnste herinneringen heb ik aan de zesde klas. Wat het meeste is bij gebleven zijn de verhalen van meester Hulscher. De natuur stond hoog op de agenda. Zo was er ook een uitje geregeld naar het Amsterdamse bos. De boswachter bracht ons naar een eilandje waar de natuur ongestoord z'n gang kon gaan.

Voor de eindejaarsklas een vakantieweek in Ermelo. Fietsen mee, op de boot. Leuke dingen doen. De avond voor vertrek een feestje bij het afscheid. De tekst is nog bewaard gebleven.

 

Wij gingen weer naar Ermelo,
want daar is het altijd toch weer zo.

Het afscheid viel ook nu weer zwaar,
want menig moe vond het zo naar.

Aan boord ging alles rustig toe,
ze misten een beetje hun lieve moe.

De overtocht verliep heel snel,

want zeeziekte was niet in het spel.

In Ermelo wachtte de boer ons op,

met limonade in een kop.

En 's middags hebben we het dorp bezocht,
en heel veel ijs en patat gekocht.

Mijnheer Everhardes had een schorre keel,
Hij at toen veel dropjes, veel te veel.

Het wandelen in 't bos dat was wel fijn,
maar in bed hadden we toch de meeste gein.

 

En Dikkie haalde steeds maar brood,
anders gingen we van de honger dood.

Eén had bij 't eten veel verdriet,
Hij luste de lekk're bietjes niet.

Ons Pietje lustte geen gehakt,
toe heeft Kees het stiekum afgepakt.

Aan tafel moest het rustig zijn,
corvee dat vonden we maar niks fijn.

 

Maar wie gingen toch het meest te keer,
dat waren vanzelf de meisjes weer.

En was er soms een bandje lek,
Bert en Jopie plakten heus niet gek.

We zongen ook vaak bij de guitaar,
dat klonk voor zeker heel niet raar.

Meester Hulscher deed het ook een keer,
waar 't op leek, dat weet ik niet meer.

De juf en meester lazen 's avonds voor,
dan lagen we spoedig op een oor.

's Nachts stapte Willie Joosten voor de pret,
voor een wandelingetje uit haar bed.

En Jannie Smit is heel niet laf,
maar 's nachts durfde ze de w.c. niet af.

We speelde korfbal voor de jool,
met kinderen van een andere school.

Kamperen in een grote schuur. Matrassen van stro.

Mevrouw Hulscher, het was niet zo min,
ze korfbalde mee en ze gingen er in.

Jaap van der Schoot was wel heel dom,
die reed een meneer in z'n karretje om.

 

Mevrouw Everhardes zakte door het bed,
de hele zaal had reuze pret.

Een dag naar Nunspeet aan de zee,
we reden netjes twee aan twee.

De laatste avond brak weer aan,
we hebben weer het voddenbal gedaan.

We kozen een bruid en bruidegom,
en lachten ons toen allemaal krom.

Met de boot zijn wee weer naar huis gegaan,
en vonden onze ouders op de steigers staan.

In de zesde klas werden wij voorbereid op de gevaren van de openbare weg. Als een goed gebruik diende we dan ook het getuigschrift verkeer te halen.

 Het eindejaarsfeest vond plaats in de gymnastiekzaal. Ook dat was een hele gebeurtenis. Door de leerlingen van de zesde klas werden stukjes opgevoerd. Wat mij het meeste is bijgebleven is het stukje over: "Alle eendjes zwemmen in het water." Het programma van de afscheidsavond was als volgt opgesteld.

Het briefje van het programma laat - mede gelet op op het jaartal 1961 - iets te wensen over. Hierbij de tekst:

AFSCHEIDSAVOND OP 18 JULI 1961 OM 7.30 uur IN DE HEBRONSCHOOL

Zingen gezang 184:1 en 2

 De Heer is mijn Herder!
‘k Heb al wat mij lust;
Hij zal mij geleiden
naar grazige weiden.
Hij voert mij al zachtkens
aan waatren der rust.

De Heer is mijn Herder!

Hij waakt voor mijn ziel

Hij brengt mij op wegen

Van goedheid en zegen.

Hij draagt m' als ik wankel

Hij draagt m' als ik viel.

Gebed en opening
Afscheid van de kinderen en der Heer Hulscher.
De kinderen zingen

P A U Z E

Stukjes van de kinderen.

Zingen gezang 280:1 en 5

‘k Wil U, o God, mijn dank betalen

U prijzen in mijn avondlied.
Het zonlicht moge nederdalen,
maar Gij, mijn licht, begeeft het niet.
Gij woudt mij met Uw gunst omringen,
meer dan een Vader zorgdet Gij,
Gij milde bron van zegeningen:
zulk een ontfermer waart Gij mij.

Ik weet, aan wien ik mij vertrouwe,

Al wisselen ook dag en nacht.

Ik ken de rots, waarop bouwe:

hij faalt niet, die Uw heil verwacht.

Eens aan den avond van mijn leven

breng ik, van zorg en strijden moe,

voor elken dag mij hier gegeven,

U hoger, reiner loflied toe.

Ruim veertig jaar later zal de groep - inclusief meester Hulscher - weer herenigt worden. (zie reunie)